کد مطلب:29491
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:28
در مورد دلتنگي ارواح بعد از رفتن زائران توضيح دهيد كه چرا؟ مگر نه اين كه آنها يا در وادي السلام لذت ميبرند يا در عذابند؟ پس چرا دلتنگ ميشوند و محزون و هراسان؟ آيا وجود آنان در آنجا كمكي ميكند يا خير؟ در مورد جهنميان من فكر ميكنم كه عذابشان آن قدر سخت است كه غم رفتن نزديكان پيش آنها صفر است و همچنين در مورد بهشتيان نيز بر عكس است؟ علت اصلي ماجرا چيست؟
پس از اين كه روح از بدن جدا شد و بدن در قبر قرار گرفت، زندگي برزخي شروع ميشود. برزخ عالمي است بين دنيا و آخرت كه مقداري از خصوصيات دنيا و مقداري از خصوصيات آخرت را دارد. روح انسان پس از مرگ به طور كامل از دنيا جدا نميشود; بلكه بهتناسب حال و وضعيت، به اذن پروردگار با اهل و ديارش ارتباط پيدا كرده و از احوال آنها با خبر ميشود. در لحظات اولية دفن، روح هنوز به زندگي در عالم قبر و جدايي از بستگان، انس نگرفته و به همين خاطر، با رفتن آنها هراسان ميشود. در اين ميان آنها كه تعلقشان به زندگي اين دنيا و اموال و فرزندان و ... زياد بوده، نگراني و وحشتشان نيز غير قابل وصف است. آنها كه دل از دنيا و آنچه متعلق به آن است بريدهاند، خيلي زود به زندگي جديد خود انس گرفته و در آرامش و لذتي معنوي فرو ميروند. اطرافيان ميت ميتوانند با قرائت قرآن، ذكر، دعا و نماز سبب آرامش خاطر آنها شوند.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.